Sea Turtle Conservation Curacao heeft samen met de kinderen van Shimaruku stichting een prachtige ochtend beleefd. Ze deden een mini clean up op het strand, een schilpadden team activiteit en een simulatie van een nest versteviging. De 20 kinderen waren erg enthousiast!
“Waar heeft u dat geleerd dat polsstokspringen en hoe kan het dat u al die vogels en hun geluiden kent? Erg interessant, dat wil ik ook wel en wil ook natuurfotograaf worden.” “Nou Abel, het polsstokspringen was vroeger heel gewoon en kon vrijwel iedereen die zich bezig hield met weidevogels. En het herkennen van vogels en geluiden is een kwestie van veel velduren maken.
Fabelachtig
Om 6.00 uur staan we klaar voor de start op het schoolplein met 14 kinderen, juf Lara en collega vogelwachter Sjoerd. Het weer kon haast niet beter. De nieuwe mooie uitklapkaarten met zo’n 200 vogelsoorten worden uitgedeeld aan de kinderen. Wanneer we een vogel horen kunnen ze aan de hand van hints de soort opzoeken op de kaart en vertel ze iets over de vogel. Houtduif (dikke Dolly), winterkoning, pimpelmees komen o.a. voorbij. In het stukje weiland voorbij de haven staat het gras vrij hoog en kleurt rood en geel van de boterbloemen, paardenbloemen en zuring. Tijd voor een oefening in het nog natte (dauwtrap)gras. Per groepje een stuk touw die in een cirkel wordt geplaatst. Daarna goed kijken hoeveel soorten planten er voor komen. Elk groepje komt op 5 maar bij het laatste groepje tovert Abel nog een 6e soort uit hun cirkel. Een pinksterbloem. We hebben een winnaar! Vervolgens verteld hij een f’abel’achtig verhaal over de paardenbloem. Een natuurgids in wording?
Stil
Voor het Poptaslot hangen 5 nestkastjes. Gisteren waren er jonge mezen te horen maar op deze vroege ochtend zijn ze stil. Mooi gezicht zoals de groep van het kastje naar (de muur) het volgende kastje huppelt, koppies scheef, in de hoop op babymees-geluidjes. In het hof van het slot beleven we het voeren van jonge spreeuwen in een boomholte en draaft er een haas door de tuin. Een luid zingende zwartkop nodigt uit om iets over trekvogels te vertellen. Op mijn vraag hoever de vogels daarvoor moeten vliegen komt eerst een antwoordt van 30 kilometer, daarna 300 en daarna 3000 kilometer. Kijk nou komen we ergens.
Zonder kop
Het pad achter wijlen dokter Kolf spotten de kids een zingende merel en zien een duif zonder kop, tot het dier zich omdraait. Op de zoekkaart wordt gekeken welke soort het betreft en worden we het eens dat het om een Turkse tortelduif gaat. We lopen verder richting uitgang dorp en horen nog een heggenmus en overvliegende ringmussen.
Mallesander
Eénmaal buiten het dorp gaan we aan de slag met het vangen en het op naam brengen van waterbeestjes in een weiland van Familie Haaije van der Meulen. Het nieuwe materiaal krijgt de waterdoop. Netjes, waterbakken, zoekkaarten en loepjes worden verdeeld. Er wordt fanatiek gevist, zelfs juf Lara kan het niet laten om mee te doen en pakt een netje in een ongezien moment. In een speciale smalle doch hoge waterbak komen de speciale vangsten om beter te bekijken. Zoals de larve van een libel, bootsmannetje, jonge visjes en een heuse salamander. Een vrouwtje van de kleine watersalamander. In alle enthousiasme lopen de eerste laarzen vol als er een misstap wordt gedaan.
Een gaatje
Tegen achten beginnen de eerste magen te knorren en is het tijd om de boel op te pakken. Tijd om richting de boerderij van Fam. Van der Meulen te gaan waar het ontbijt klaar staat in de schuur. De 2 ontbijtouders hebben alles keurig klaar staan tot warme gekookte eieren aan toe. Geweldig bedankt!! De koeien en geiten worden vereerd met een bezoek en duiken enkele dames in het stro. Haaije heeft het smoordruk op zijn boerderij vanwege het binnenhalen van keulgras maar vindt toch een gaatje om iets te vertellen over zijn vee en wordt bestookt als hij de geiten voert maar dat is ook meer omdat de meesten komen vragen waar de WC zich bevindt.
Overhoring
Via het fietspad vervolgen we ons pad richting Leeuwarden. We treffen jonge meerkoeten aan die gevoerd worden door de ouders. Een buizerd zit te loeren op muizen in het vers gemaaide veld, een torenvalk bidt boven het geheel. Bij de 2e boerderij vanaf Marsum steken we over en via het erf betreden we het veld. Sjoerd neemt het woord waar hij door kan gaan op zijn weidevogel-theorieles op school. Een soort overhoring. We treffen de 4 hoofdsoorten aan. Kievit (Ljip), Scholekster (Strânljip), Tureluur (Tsjirk) en Grutto (Skriens). Het is te merken dat Lara een vader heeft die de kievit als favoriet heeft. Waar je mee omgaat wordt je mee besmet en vindt ze 2 gepredeerde eieren van meerkoeten. Ook een veldmuis ligt op het pad. Waarschijnlijk net gedood want het dier is nog slap.
Zoals elke keer zijn de kinderen op een gegeven moment niet meer vatbaar voor educatie. “Waar liggen de polsstokken?” “En mogen we wel nat worden?” Juf Lara is eerst streng en wil volgende week geen zieke kinderen hebben tijdens schoolkamp. Maar uiteindelijk geeft ze toe aan de druk. Dan zelf maar weten, het is tenslotte prachtig mooi weer. Tijdens het laatste stuk wandelen vermaken de kinderen zich met het pas gemaaide losse gras totdat de polsstokken worden ontdekt. De kinderen willen gelijk wel te water zonder polsstok maar dat is niet de bedoeling. Het liefst, zonder nat te worden, de overkant bereiken is de opzet. Ze zijn niet te houden maar moeten nog even wachten nadat voor is gedaan hoe het polsstokspringen zou moeten. De boerenplons maakt elk jaar indruk. Er zijn leftoeters bij die het ook willen proberen maar gaat al mis bij het optillen van de pols, laat staan er mee aan te lopen en de sprong te wagen. Toch lukt het een enkele om droog over te komen. Vraag niet hoe maar het slaagt. Een ander doet een dappere poging maar strand midden in de sloot en verdwijnt zelfs geheel onder water. Daarna is het hek van de dam en worden de polsstokken vergeten. Waterpret op zijn best. Altijd weer een prachtige afsluiter van een, wederom geslaagde, excursie met OBS de Pôlle die vanaf nu mede mogelijk wordt gemaakt door Stichting Dick Groen.
Stichting lekker groen was op excursie met een groep kinderen uit Rotterdam naar boerderij Kikkershoek, het was geweldig! Er zijn 3 scholen en 1 welzijnsinstelling met de bus naar Hoeve Ackerdijk geweest. Hier zijn de kinderen het land op gegaan om appels te plukken, vers van de boom. Boer Jeanet legt uit hoe je dat op de juiste manier doet. Caroline weet alles van eetbaar kruid en onkruid. Er wordt wat lekkers bij elkaar geplukt en ze maken hun eigen unieke mayonaise voor bij de kapsalon. De aardappeloogst is een enorme stapel piepers in de stal. Hier maakten de kinderen kringel patat van, die werd ter plekke krokant gebakken. Ook kon iedereen zijn eigen broodje bakken op het vuur, met warme zelfgemaakte appelmoes van de zelf geplukte appelen.
Zo’n 20 kinderen uit Drijber trotseerden de motregen om op ‘natuuravontuur’ te gaan in het Kremboong bos.
Zo dichtbij het dorp en toch zo onbekend. De kleinsten gingen onder begeleiding van de activiteitenclub natuurschatten zoeken, lekker spelen en een hut bouwen.
De oudere kinderen gingen mee op pad met Bartje Struun. We hadden toestemming van het Drentse landschap om deze keer ook van de paden af te mogen op zoek naar sporen van dieren. Behalve holen van dassen en vossen vonden ze ook de verstopte schedels en andere bijzondere sporen.Door met de met de ogen dicht door het beukenbos lopen werden andere zintuigen aangescherpt.
Toch mooi dat dit ook mede mogelijk is door steun en samenwerking met Stichting Het Drentse Landschap, Pauw en DikGroen Stichting
Voor de jaarlijkse herfstexcursie op NME centrum in de gemeente Schiedam heeft stichting milieu dichterbij spandoeken laten maken, welke zijn gefinancierd door DikGroen. De spandoeken, die een herfstbos voorstellen, zijn opgehangen in de
hooischuur die is omgebouwd tot een herfsttuin waarin de leerlingen van de basisscholen werden ontvangen. De hooischuur was in deze excursie de centrale plek van waaruit de leerlingen opdrachten uitvoerden die met de herfst te maken hebben: op zoek naar paddenstoelen, het eten van herfstnoten enz. De bedoeling van de excursie was de leerlingen de herfst, haar processen
en haar elementen (weer, regen enz.) te laten ervaren en inzichtelijk te maken. In totaal hebben 22 groepen leerlingen van de groepen 5 van de basisscholen in Schiedam de herfstexcursie gevolgd. Het betreft in totaal ongeveer 500 kinderen met ongeveer 100 ouders / leerkrachten als begeleiding.
Super om zoveel kinderen te bereiken maar dat is nog niet alles, de spandoeken konden en kunnen ook in de toekomst voor meer natuur doeleinden ingezet worden. Vanuit Rotterdam is een paddenstoelen tocht georganiseerd die eveneens werd gestart vanuit de hooischuur. Dit betrof ongeveer 100 kinderen met zo’n dertig man aan begeleiding. Tijdens de Nacht van de Nacht heeft een verteller in de hooischuur / herfsttuin aan ongeveer 125 volwassenen en kinderen een verhaal vertelt over dieren in de nacht. De spandoeken / herfstdoeken worden volgend jaar weer gebruikt als de herfstexcursie wederom wordt georganiseerd. In 2018 hebben dus ongeveer 850 kinderen en of volwassenen de hooischuur / herfsttuin bezocht.
Walfisk Mienskip dat is Fries voor walvis gemeenschap. Walfisk Mienskip heeft een mooi project opgezet genaamd, Schone Zee – doe je mee?
Het project is tweeledig, enerzijds het bouwen aan de walvis en zo ervaring opdoen met buiten beelden. Anderzijds een stuk strand ontdoen van plastic en tegelijkertijd de kinderen laten beleven dat er van alles op het strand ligt. Het doel was en is, 200 ambassadeurs op te leiden voor het werken aan een Schone Zee. Wanneer ze plastics opruimen in hun eigen omgeven, vermindert dit op den duur de plastic soep in zee.
Landschapskunstenaar Ludy Feyen, heeft samen met ongeveer 180 jongeren een beeld gemaakt van wilgentenen. Een walvis met kalf. Verschillende schoolklassen hebben deelgenomen aan het project. Een aantal kinderen was nog nooit op een eiland geweest en sommige kinderen fietsten nooit, nu wel. De docenten waren heel dankbaar. We zijn blij dat we dit mooie project financieel konden steunen.
DikGroen stichting viert dit jaar haar 10 jarig jubileum. In deze 10 jaar heeft DikGroen
ruim 1.000 kinderen een natuurbeleving kunnen bieden door kleinschalige financiering
van projecten die georganiseerd worden voor kinderen. Meestal zijn het gedreven
vrijwilligers met passie voor de natuur die het voortouw nemen om een aanvraag bij ons
in te dienen om kinderen de natuur in te trekken. Ook DikGroen heeft altijd geluk gehad
te mogen werken met gedreven vrijwilligers die zich belangenloos inzetten voor onze
stichting en gulle gevers die ons financieel ondersteund hebben. Als oprichters van
DikGroen stichting zijn wij vereerd dat wij met zoveel mooie mensen hebben samen
gewerkt in het Bestuur en de Raad van Advies. Onlangs is de huidige bezetting van
DikGroen zelf op pad geweest, de natuur in met een gids van IVN die ons de mooie
plekjes rondom Diepenheim heeft laten zien. Wij kijken uit naar een mooie toekomst
waarin kinderen de natuur blijven ontdekken om te ervaren hoe mooi het is!
Andrea Groenewegen & Egbert Dikkers (oprichters)
Bermtoeristen is het vervolg op het schoolproject Underweizzz, een initiatief van De Klyster in Friesland. Met deze schoolprojecten wordt biodiversiteit via de kinderen bij de eigen inwoners onder de aandacht gebracht. In bermtoeristen gaan de kinderen naar buiten voor de veldwerk les. Voor deze lessen is een plantenpers eigenlijk onontbeerlijk. Kinderen worden uitgedaagd om verschillende planten te zoeken en met behulp van de plantenpers kunnen ze deze bewaren. DikGroen heeft 10 plantenpersen gefinancierd. De Klyster geeft nu gastlessen, waarbij de plantenpers die voor alle 51 scholen beschikbaar is gesteld een essentieel hulpmiddel is.
Twee petten
Soms heeft het op hebben van twee petten zo zijn ‘voordelen’. Als IVN lid las ik de oproep van DIK GROEN in Mens en Natuur en als voorzitter van Stichting Bultparkcomité, dat overigens waar mogelijk met het IVN samenwerkt, dienden we een aanvraag voor de aankoop van nestkastpakketten in. En die werd gehonoreerd zodat we 50 pakketjes (gemaakt door vrijwilligers voor Landschapsbeheer Flevoland) konden aanschaffen.
Stichting Bultparkcomité probeert het mooiste en natuurrijke park van Lelystad, het Bultpark, nog aantrekkelijker te maken voor allerlei doelgroepen. Zo kan er volop geplukt en gesmuld worden (Bultpark – Plukpark), worden plukweides en bijenweides ingezaaid, worden er eetwandelingen en excursies (o.a. een vleermuisexcursie) georganiseerd, is er een educatief project opgezet voor de onder- en bovenbouw (“Kijk om je heen in het Bultpark in vier seizoenen) en nog veel meer, zo’n 20 – 30 kleine en grotere activiteiten per jaar. De Stichting krijgt een werkbudget van gemeente Lelystad (waar heel plezierig mee samengewerkt wordt!), voor de rest zijn we afhankelijk van derden zoals DIK GROEN.
Omdat het park redelijk jong is staan er nauwelijks oude bomen met geschikte holletjes voor holenbroeders. Mede daarom organiseren we zo’n twee keer per jaar een nestkasten actie waarbij kinderen (maar een volwassene sturen we niet weg) een nestkast kunnen timmeren. Het gaat ons vooral om een stukje educatie en natuurbeleving: er zou zomaar een mezennest in jouw kastje kunnen zitten! Dat vergeet je nooit meer. Dankzij de pakketjes, gefinancierd door DIK GROEN, konden belangstellenden de dag voor moederdag hun kastje timmeren. Heel wat moeders (en soms ook oma’s) hebben een kastje gekregen + een stukje info over plek, hoogte en meer, die moederdag zondag erna. Natuurlijk waren ze er blij mee en kool- en pimpelmezen nog meer! Wat een blije en opgetogen kinderen!